Mijn oma schijnt vroeger gezegd te hebben: “Ik heb 11 kinderen en allemaal zijn ze verschillend”. Helemaal zeker weet ik het niet, omdat ze niet meer leefde toen ik geboren werd, maar zo is mij verteld, en de laatste dagen moet ik steeds aan die woorden denken dankzij Ishani, mijn Heilige Birmaan poesje. Deze ADHD kat heeft vreselijk leuke (en af en toe ook zeer irritante) eigenschappen, en ik moet regelmatig om haar kapriolen lachen. Zo heeft ze zo haar eigen lichaamshouding, waarbij ze haar rechter poot vooruit houdt…. Ze loopt ook niet de trap op en af, maar gaat naar boven en beneden met grote sprongen. Zo is ze als een echte adhd-er vaak impulsief, waardoor ze volkomen onbezonnen ergens aan begint zonder het eindresultaat te kunnen overzien. Menig sprong gaat nog al eens mis of er valt iets om wanneer ze ergens landt of langs loopt. Spinnen gaat altijd op 200% en even wachten op aandacht zit er niet in bij deze poes, het moet altijd METEEN!
Haar broer Stormy daarentegen is de rust zelve. Met grote vragende ogen zit hij je aan te kijken om precies op het moment dat je denkt “ik moet maar weer eens aan de slag” te beslissen zich lekker bij je op schoot neer te vleien. Even rustig de kat uit de boom kijken is zijn moto, ook al is hij niet van zijn stuk te brengen. Altijd zeker van zijn zaak en niet snel bang. Ook is hij verbaal heel sterk, hij lijkt je gewoon te begrijpen. Zo herkende hij zijn naam heel snel (wat bij zijn zus bijna een half jaar heeft geduurd). En je hoeft maar te zeggen “kom je mee?”, of hij loopt als een hondje achter me aan. Waar zijn zus om me heen drentelt als ik in de keuken sta en pertinent in mijn armen wil liggen, zit Stormy rustig naast me en kijkt me aan met die lieve zachte ogen alsof hij een hond is.
Buiten in de tuin zit hij geïnteresseerd naar alle kikkers te kijken en kan ik dat rustig toelaten. Ik weet namelijk dat hij ze geen kwaad zal doen. Ishani daarentegen is druk bezig met vliegen vangen, daarbij hoog in de lucht springend en af en toe heeft ze zowaar beet. En bijna elke dag loop ik kikkers te redden uit haar scherpe klauwtjes. Ze zou een goed moeder zijn (behalve dat ze wellicht in haar enthousiasme op ze zou trappen).
Twee katten en toch zo verschillend. Wat ben ik blij met dit stel.
