Het einde van het jaar is altijd een moment van reflectie. Wat waren de mooie momenten en wat de minder mooie en soms zelfs trieste momenten die inherent zijn aan het reilen en zeilen in een dierenartsenpraktijk. We hebben ten slotte regelmatig te maken met levensbedreigende situaties en ook al wil je elk dier redden, dat lukt niet altijd.
Het is ook een moment om stil te staan bij wat wij als praktijk willen overbrengen en te kijken of we onze service kunnen verbeteren. Dat doen we continue maar zo in december nog meer dan altijd. Graag horen we dan ook van u als u suggesties heeft.
Na bijna 25 jaar dierenarts te zijn, valt me op dat ik nog steeds zo van dit vak houd. De uitdagingen die ik tegen kom tijdens mijn werk blijven boeien, maar even zo leuk is het contact met u als cliënt en met uw huisdier. Er zijn het afgelopen jaar hele ontroerende momenten geweest die we met u gedeeld hebben. Vaak hebben die te maken met een dier wat al langer ziek was en waar we dan uiteindelijk toch afscheid van hebben moeten nemen.
Dit jaar staat voor mij één patiënt extra in het geheugen, en wel een hele dappere Cairn Terrier dame die al jaren klant is bij ons. Altijd komt ze vrolijk kwispelend binnen, blij ons weer te zien. En ondanks wat zij allemaal heeft meegemaakt het afgelopen jaar komt ze nog steeds vrolijk kwispelend binnen stappen op de praktijk.
Eind september kwam Jade met de klacht dat ze slecht zag. Na het bekijken van het oog heb ik Jade doorgestuurd naar de universiteitskliniek voor verdere behandeling door de oogarts. Daar bleek dat Jade een erfelijke afwijking had waardoor de druk in haar oog heel hoog was geworden. Omdat er geen andere oplossing voor het oog was, werd besloten het oog te verwijderen. Omdat het andere oog ook beginnende klachten liet zien werd vast een behandeling ingezet om de druk in dat oog goed te houden maar al snel bleek de medicatie niet aan te slaan. Niemand had kunnen voorspellen dat deze vrolijke viervoeter binnen een paar weken blind zou worden en dat beide ogen verwijderd moest worden, maar de oogziekte die ze had verergerde zodanig en zo snel dat de eigenaren plotseling voor de keuze stonden of ook het tweede oog te verwijderen of Jade in te slapen.
Gelukkig kozen de eigenaren voor de operatie want Jade is nog steeds een blije hond die zodra ze de deur van de praktijk binnenkomt en mijn stem hoort meteen begint te kwispelen en op me af komt. Veel mensen zullen denken dat een blinde hond heel zielig is, maar het wonderbaarlijke met honden is, dat zij zich heel snel aanpassen. Vaak hebben mensen niet eens door wanneer een hond blind is omdat zij door gebruik te maken van hun gehoor en reukvermogen vaak feilloos hun weg weten te vinden. En gelukkig heeft een hond geen minderwaardigheidsgevoel na zo’n ingreep. Na een paar weken groeien de haren die bij de operatie zijn weggeschoren ook terug en lijkt het als of de hond knipoogt met beide ogen. Maar of dat allemaal nog niet genoeg was, kreeg Jade kort daarna ook nog problemen met haar knie en moest ze extra rust houden.
Voor mij is Jade dus echt de patiënt van het jaar en ik hoop dat we haar nog heel lang als vrolijk kwispelende patiënt mogen houden! En om haar te belonen voor haar geweldige mentaliteit hebben een kerst cadeau voor haar.
We wensen al onze baasje en hun diertjes hele fijne feestdagen en een schitterend nieuw jaar toe!
