“Gek he, dat mijn kat het helemaal niet erg vindt om altijd maar het zelfde te eten. Dat is bij mensen heel anders, die willen elke dag wat anders eten”, zei de vrouw, die trouw het dieetvoer voor haar kat kwam halen, terwijl ze aan de balie stond. Het grappige is juist, dat veel eigenaren precies het tegenovergestelde denken, namelijk dat hun dier van afwisseling houdt, net als zij zelf. Wanneer een eigenaar van de dierenarts het advies krijgt om de hond of kat vanaf nu alleen nog maar een bepaald dieetvoer te geven, zoals bijvoorbeeld een nierdieet of blaasgruisdieet, denkt de eigenaar vaak dat zijn of haar huisdier het helemaal niet prettig zal vinden om altijd maar hetzelfde te eten. Maar dat is dus geredeneerd vanuit onze eigen beleving en niet vanuit die van het dier. Heel veel katten vinden het juist prettig om elke dag hetzelfde te eten. En ook honden hebben daar geen moeite mee.

En ook het geven van lekkertjes tussendoor, snoepjes en andere kleine snackjes aan je huisdier is typisch iets wat vanuit ons eigen menselijke gezichtspunt gedaan wordt. Natuurlijk kan een dier het heel erg lekker vinden om een snoepje te krijgen, maar een dier geeft daar niet dezelfde betekenis aan als wij bij het eten van een taartje. Het geven van snoepjes is leuk omdat het ons een goed gevoel geeft, maar het is niet noodzakelijk. Gelukkig begrijpen de fabrikanten van dieetvoeders heel goed hoe belangrijk deze kleine gebaren zijn voor eigenaren en de band met hun huisdier, en zijn er verschillende soorten snoepjes te verkrijgen die heel goed samen kunnen gaan met een dieetvoer.

Natuurlijk begrijpt iedere eigenaar dat de dierenarts het advies om dieetvoer te geven doet in het belang van de gezondheid en het welzijn van het dier, en dat het dus belangrijk is om het dieetvoer te blijven geven. Maar wat veel eigenaren niet weten is dat dieetvoeders zo zijn uitgebalanceerd wat betreft mineralen en eiwitten, dat het eigenlijk allemaal heel nauw luistert. Zodra een dier wat op dieetvoer staat, tussendoortjes krijgt, of met enige regelmaat ander voer, wordt eigenlijk het beoogde effect van het dieetvoer teniet gedaan. En dan is het eigenlijk gewoon net alsof je helemaal geen dieetvoer geeft voor wat betreft de gezondheid en het welzijn van het dier.
Ons advies is dan ook om nooit zomaar het dieetvoer te stoppen en als je iets anders wilt geven aan je dier, altijd eerst even na te vragen bij de dierenarts of dit kan zonder nadelige gevolgen voor het dieetvoer. Wij adviseren u graag en wellicht zijn er speciale snoepjes die u wel mag geven in combinatie met het dieet van uw dier. Of als uw dier het dieetvoer niet (meer) lekker vindt, dan helpen wij u graag bij het vinden van een goed alternatief.

Een mensen jaar is ongeveer 7 honden of katten jaren. Wanneer een dier een bejaarde leeftijd bereikt, tellen de jaren extra mee. Voor grote honden is dat al rond 6 à 7 jaar, kleine honden zijn met 8 jaar zo’n beetje bejaard en katten met 8 à 10 jaar.
We vinden het heel gewoon dat een bejaarde regelmatig voor controle naar een arts gaat, en zeker niet eens in de 7 jaar. Toch staan veel mensen niet stil bij het feit dat een bejaarde hond of kat ook regelmatig onderzocht zou moeten worden. Liefst twee keer per jaar, waarbij eens per jaar een bloedonderzoek geen overbodige luxe is. Immers, hoe eerder bepaalde ziektes herkend worden hoe beter het dier te helpen is.
Nou is het juist bij oudere dieren voor de eigenaar vaak lastig te herkennen of een dier ziek is. Wanneer een dier wat al op leeftijd is, rustiger is geworden, meer slaapt en ook wat minder eet en wat magerder wordt, vinden veel eigenaren dat heel gewoon, en dat is begrijpelijk. Daarom raden wij aan minimaal eens per jaar een gezondheidscontrole bij uw huisdier te laten doen. Met enige regelmaat zien we dieren op de behandeltafel, waarvan de eigenaar de eerste signalen dat er iets mis was gemist heeft, omdat deze dacht dat het simpel te verklaren was door de reeds gevorderde leeftijd van het dier. Op een gegeven moment wordt er dan een kritieke grens overschreden en lijkt het voor de eigenaar alsof het dier plotseling ernstig ziek is geworden. Vaak is een behandeling dan natuurlijk veel minder effectief of soms is het zelfs te laat om nog echt iets te kunnen doen voor het dier.
Wat zijn tekenen dat er wellicht iets aan de hand zou kunnen zijn?
– Minder eten
– Overgeven
– Meer drinken
– Vaker moeten plassen/onzindelijk worden
– Ander gedrag vertonen ( grommen, niet geaaid willen worden, zich verstoppen, niet meer je enthousiast begroeten als je thuis komt, in de kattenbak gaan liggen, lijken omgeving, dieren en mensen niet te herkennen, lijken vergeten te zijn dat ze net gegeten hebben )
– Uithoudingsvermogen verminderd ( snel buiten adem, niet graag mee willen als de halsband gepakt wordt)
– Op rare plekken gaan liggen
– Moeite met opstaan, niet ergens op springen wat het dier vroeger wel deed.
– Plotseling of vrij snel een dikke buik krijgen of juist vermageren.
– Een dunne vacht krijgen
– Bij katten veel en luider miauwen.
– Het dier loopt tegen voorwerpen aan, springt mis of loopt heel voorzichtig
Merkt u een van deze symptomen, neemt u dan contact met ons op. Hoe eerder we een ziek dier kunnen helpen hoe beter. Immers we willen graag onze huisdieren zo lang mogelijk bij ons houden niet waar?

April is de maand waarbij extra aandacht wordt gegeven aan onze medemensen in het autistisch spectrum. Nu heb ik hier een speciale band mee omdat mijn zoon autistisch is. Dankzij hem heb ik een heel andere blik op onze medemensen gekregen en heb ik over de hele wereld nieuwe vrienden gekregen (ouders van autistische kinderen).

Wat heeft dat met dieren te maken zou je jou kunnen afvragen… Ik liep al vaker te verkondigen dat er vergelijkingen te trekken zijn tussen katten en mensen in het autistisch spectrum toen ik een jaar of 10 geleden het boek “All Cats Have Asperger Syndrome” tegen kwam.

Zo ga je bijvoorbeeld liever niet meteen op een autistisch kind af, vooral niet in een drukke situatie. Mensen in het spectrum hebben namelijk snel last van prikkels omdat ze die minder snel kunnen remmen.

Ook katten vinden het vaak niet fijn als we plotseling op hun afkomen. Hoe vaak horen we mensen niet verkondigen: “Ik hou niet van katten maar om de een of andere reden komen ze juist altijd naar mij toe”. De verklaring voor dit fenomeen is dat mensen die niet van katten houden vaak gewoon rustig op de bank gaan zitten als ze op bezoek zijn en niet meteen naar de kat toe lopen, waardoor ze de kat de kans geven om op haar eigen tempo de visite te begroeten.

Nu bof ik, want Ik hou van katten en zeker ook van mijn hele speciale zoon. Temple Grandin, een van de bekendste autisten zegt, dat als er geen autisten zouden bestaan wij nog in een grot zouden zitten, en daar zit ook een kern van waarheid in, want veel bijzondere mensen zijn/waren autistisch. Wist u dat er bijvoorbeeld beweerd wordt dat Albert Einstein autistisch was? Maar ook Steve Jobs, Mozart, Tom Hanks, Andy Warhol, Thomas Jefferson, Vincent van Gogh zouden binnen het spectrum vallen. En zo gaat de lijst maar door.

In april, de maand van autisme, zou ik dan ook graag wat extra aandacht willen vestigen op de mensen binnen het autistisch spectrum, zodat er een beetje meer begrip voor deze bijzondere groep medemensen ontstaat. Op 2 april start er tevens een nieuwe stichting voor autisme, genaamd Stichting Autisme Helden. Kent u iemand in het spectrum neemt u dan rustig een kijkje op deze site  www.autismehelden.nl. In de tussentijd kunt u genieten van een paar foto’s uit het boek “All Cats Have Asperger Syndrome”, Met dank aan Kathy Hoopman (auteur )

Gaby

Meer informatie

• Onze dierenartsen
• Onze kliniek
• Katten
• Alle dieren

2 jaar en 2 maanden heeft ze ons huishouden verblijd. Op een al bejaarde leeftijd van 15 jaar nam Lotte residentie in ons huishouden. Eerst met tegenzin (want er woonde al een andere kat), maar al snel bloeide ze op en vroeg ze met luide stem (ze hoorde iets minder goed) om aandacht. Daarbij was ze ook vaak te vinden bij mijn zoon op zijn kamer.
We konden ons huis eigenlijk niet goed meer indenken zonder de aanwezigheid van deze bejaarde Heilige Birmaan dame, maar daar moeten we jammer genoeg nu toch aan gaan wennen. Na een aantal weken, waarin haar gezondheidstoestand langzaam maar zeker achteruit ging, werd een Tia haar te veel. En ook al weet je dat het voor haar het beste is, afscheid nemen doet pijn.
We zijn dankbaar voor de twee jaar die ze ons gegeven heeft met vele leuke en ontroerende momenten. Haar liefste plek was lekker op schoot als we op de sofa tv zaten te kijken. Als er huiswerk door de kinderen gemaakt moest worden, liep ze echter steevast over de geopende studieboeken heen en weer, voor het geval we haar zouden vergeten.
Vroeger als ik thuis kwam hoorde ik regelmatig haar schelle stem me begroeten, totdat Jodi, onze hond, zijn intrede deed. Zijn welkomst geblaf won het dan altijd van haar stemgeluid. De laatste tijd hoorde ze echter zo slecht dat ze me niet meer hoorde als ik aankwam en keek ze me altijd verbaasd aan als ik bijna voor haar stond. Menigmaal struikelden we bijna over haar als Lot weer voor onze voeten liep om aandacht te vragen, maar na een Tia in december ging ze slechter zien en bleef ze vaker in haar mand liggen. Als patiënt bleef ze ook altijd geduldig wachten wanneer ik haar een infuus gaf voor haar slechte nieren. Maar een kat blijft een kat en een tablet geven was daarom altijd een uitdaging wie er won, zij of ik .
Ze kwam in ons huishouden omdat niemand meer voor haar kon zorgen en ze was meteen niet meer uit ons huishouden te denken.
Lot we zullen je missen!